tym, że ona jest za dojrzała jak na swój wiek. Podobno, tak mówi Imo, w szkole jest bardzo popularna, ale nigdy nie trzyma się koleżanek z klasy. Mam wrażenie, że póki nie skończy The Grange i nie pójdzie na studia, nie dorobi się własnej paczki... - Urwała na chwilę. - Zresztą, może dlatego, że Imo i Flic są sobie tak bliskie, nie potrzebują specjalnie nikogo z zewnątrz. - Na uczelni to się zmieni. - Możliwe. - Karolina wróciła do tematu przyjęcia: - Trzeba będzie spróbować ściągnąć do Londynu Gabriela. 36 Ojciec Richarda, Gabriel Walters, który prowadził dość samotne życie w swym domu w Devonie, zareagował wyjątkowo życzliwie, kiedy Karolina przekazała mu nowinę. - A w przyszłym tygodniu wraca Zuzanna i nie może się doczekać, kiedy cię wreszcie pozna. - Zuzanna? - Nie opowiadałam ci o niej? - zdziwiła się Karolina. - Chyba nie. - Zuzanna Durkin jest psychoterapeutką i moją wielką przyjaciółką. Poznałam ją lata temu, jeszcze za życia Richarda. Kiedy po jego śmierci Imogen wpadła w depresję, Zuzanna cudownie jej pomogła. - Nie wiedziałem, że Imogen miała depresję. - Przykro go zaskoczyła ta wiadomość. - Czy chodziło o załamanie po śmierci ojca czy raczej o przypadek kliniczny? - Jedno i drugie. Właśnie dlatego, że Richard umarł i wszyscy byliśmy tacy nieszczęśliwi, nie zauważyłam, jak poważne są problemy Imogen. Uczucie przykrości jeszcze bardziej wzrosło. - Jak mogłaś nic mi nie powiedzieć? Jak mogłaś dopuścić, abyśmy postąpili w sposób, który zdenerwowałby każdą nastolatkę, a cóż dopiero dziewczynę po takich przejściach? I nawet nie przedyskutowałaś tego ze mną? Karolina wyglądała na rozżaloną. - To osobista sprawa Imogen. Uważałam, że nie powinnam mówić o tym z tobą, jeśli ona sobie nie życzy. - W porządku. - Matthew rozważał to przez chwilę. - Ale skoro mówisz mi teraz, to czy znaczy, że zmieniła zdanie? Albo że ty zdecydowałaś się mi zaufać? Uraza w oczach Karoliny wyraźnie się pogłębiła. - Pytałeś mnie o Zuzannę, więc sprawa Imogen nasunęła się w sposób naturalny. Ale chyba nie powinnam o tym wspominać. - Więc Imogen nadal nie chce, żebym wiedział? - Sięgnął po dłoń żony. - Słuchaj, jeśli to brzmi jak przesłuchanie trzeciego stopnia... - Rzeczywiście. - Wyrwała mu rękę. - Przepraszam. Pomyślałem tylko, że lepiej byłoby, gdybym wiedział. Zrozumiałbym, że muszę okazać jej więcej cierpliwości. - A nie byłeś cierpliwy? - To nie jest właściwe słowo, ale... może powinienem bardziej mieć wzgląd na jej uczucia. - Imo nie należy do dziewcząt, które wymagają specjalnego traktowania. - I między innymi dlatego wolałaby, żebyś nie wiedział. 37 - Więc jednak tego nie chce?